Wat mij getroffen heeft, naast de zeer goede organisatie, was de vriendelijkheid bij onthaal en begeleiding. Vele vrijwilligers zetten zich in in de vaccinatiecentra. Vorige zondag waren voor het eerst ook enkele centra open. Toen ik rond 11 uur naar de kerk van de heilige familie reed om te zorgen voor het onthaal, hoorde ik op de radio enkele enthousiaste vrijwilligers aan het woord. Ik vond het enorm bemoedigend om hen te horen vertellen waarom ze kwamen helpen.
Gratis! Er is zoveel dat we op die manier ontvangen van anderen en aan anderen kunnen geven.
Het hoeven geen spectaculaire dingen te zijn, gelukkig maar!
Terwijl ik dit aan het schrijven ben, denk ik terug aan verhaal dat in de catechese aan bod kwam.
‘Een Normandisch dorpje was tijdens WO II zwaar beschadigd. Na de oorlog hielpen soldaten met de wederopbouw en het ruimen van het puin. Zo werd ook gewerkt aan het herstel van het kerkje. Onder het puin werd het grote kruisbeeld teruggevonden. Maar de handen van Jezus waren er niet meer. Alle zoeken leverde niets op. Toen schreef één van de soldaten op de plaats van de handen: “Jullie zijn mijn handen.”’
Pastor Chris
 |
| © Pixabay |
