Op mijn terras liggen de blaadjes van wat ik mijn ‘perenboompje’ noem. Het is geen perenboom maar hij draagt witte bloesems in de lente en krijgt bessen waar de vogels komen van smullen. Al in de nazomer begint hij zijn blaadjes te verliezen. Treurt zo’n boom om de blaadjes die vallen? Ik weet het niet. misschien wel niet want in een kale boom zit al de belofte van de lente.
Een andere reden waarom ik getroffen was door de spreuk van BZN sluit aan bij mijn blog van vorige week: het weerzien met mijn vriendin die in Athene woont. Het weerzien was natuurlijk veel te kort maar voor ons beiden heel deugddoend. We hebben ook een wandeling gemaakt in Leuven langs de plaatsen waar we op kot zaten, waar we les hadden, …
Niet omdat we ‘treurden om de blaadjes’ maar omdat het herinneringen zijn die er mee voor zorgen dat de boom van onze vriendschap blijft bestaan.
Ook in onze Kerk zouden we kunnen ‘treuren om de blaadjes’: het gaat er niet allemaal meer aan toe zoals het vroeger was. We zijn als Kerk, als christengemeenschap voortdurend onderweg.
God zegt ons: ‘Treur niet om de blaadjes, de bomen staan er nog.’ Geloof het maar!
Pastor Chris
 |
| © Pixabay |
