Juist gisteren ging een lang geplande afspraak door met een schoolkameraad die er die eerste schooldag ook bij was. (Misschien hebt u de blog op 12 augustus van vorig jaar ook gelezen: ik was toen door een toevallig gevonden mail adres na bijna veertig jaar terug in contact gekomen met hem, maar corona maakte het onmogelijk om af te spreken - na zoveel jaren komt het gelukkig niet op één jaartje extra...) Volle twaalf jaar hebben we toen de schoolbanken gedeeld - lagere en middelbare, telkens in dezelfde klas; waarbij hij ook de enige is met wie ik de twaalf schooljaren samen heb afgelegd).
Ik moet erkennen dat het even wennen was, maar er was wel onmiddellijk een klick. We konden bijpraten tegen onder meer de achtergrond van de basiliek van Koekelberg (u weet wel: de kerk die iedereen weet liggen, maar niemand heeft bezocht - men beseft niet wat men mist - en waarvan het panorama boven, voor amper enkele centen toegankelijk, niet overtroffen wordt door dat van het Atomium... voor wie nog op zoek was naar een zonnig zondagsuitje ;-). Het gaf een rare mix van heel vertrouwd en toch heel nieuw, van met nieuwe ogen mezelf terug in de schoolbanken zien zitten, sprekend over een verleden, dat we met niet zo heel veel mensen delen, dat al vrij ver achter ons ligt en toch heel levendig aanvoelde. Daar bleef het natuurlijk niet bij, want in de 38 jaar die nadien verlopen zijn, was er nog heel veel om over bij te praten...
Ik weet niet of vriendschap ooit kan verdwijnen. Maar ik weet wel dat het zeker niet door de tijd is...
Tony, pastor
 |
| Klasfoto 3de leerjaar |
