Er is al heel wat geschreven en gezegd over de (te) lage vaccinatiegraad in Brussel.
Er worden heel wat initiatieven genomen om die hoger te krijgen. En verplichte vaccinatie is volgens sommigen de enige oplossing. Vaak is de berichtgeving over de Brusselse situatie eerder negatief. Daarom trof mij dit kort interview in de krant van maandag, dat ook in Bruzz verschenen is.
De directeur van een woonzorgcentrum in Schaarbeek legt uit hoe ze er in geslaagd zijn om al het personeel te overtuigen om zich te laten vaccineren, ondanks de grote weerstand hiertegen.
Op de vraag hoe hij dat voor elkaar gekregen heeft, klinkt het antwoord: “Praten, praten, praten. Dat kost tijd maar het is de enige manier. We hebben met iedereen apart gepraat want elk verhaal is anders. … We zijn zelfs ’s avonds naar mensen thuis gegaan om met hun partner of familie te praten. … Onze medewerkers zijn nu niet alleen opgelucht, maar ook fier. Ze kunnen ambassadeurs worden in hun wijk en hun gemeenschap.”
Ik weet niet of deze directeur gelovig is of niet. Maar was deze benaderingswijze ook niet de manier waarop Jezus naar mensen toe ging? Een genezing door Jezus was altijd een persoonlijke ontmoeting, met aandacht voor ieders eigen verhaal. Het luisteren naar de nood van een zieke, een uitgestotene ging aan de genezing vooraf.
Daadwerkelijke aandacht kan wonderen doen!
Pastor Chris