Cecilia

Vandaag, 22 november, is de feestdag van Sint-Cecilia. Zij is de patrones van de musici, de zangers en van allen die met muziek bezig zijn. In de weken rond deze datum vinden de traditionele soupers van koren, fanfares en andere muzikale ensembles plaats, al of niet voorafgegaan door een feestelijke eucharistieviering of ter gelegenheid van een concert.
Van harte wensen we een zalige feestdag aan alle muziekliefhebbers, maar heel bijzonder aan de mensen die in onze kerken instaan voor de muziek: de zangleid(st)ers en koorleden, de organisten en alle anderen die op één of andere manier de liturgie muzikaal opluisteren. En dat zijn ook allen die meezingen… Het is dus een feestdag voor ons allemaal, eigenlijk.
Nu is het wel zo dat Sint-Cecilia een beetje toevallig patrones van de musici is geworden. Het heeft te maken met een zinnetje in haar Latijnse levensbeschrijving: “cantantibus organis, Caecilia virgo in corde suo soli Domino decantabat”, “terwijl de muziekinstrumenten (tijdens haar bruiloftsfeest) speelden, zong de maagd Cecilia in haar hart alleen voor de Heer”.
Of we nu muzikaal zijn of niet, zingen in ons hart kunnen we allemaal. En zingen met ons leven ook. De grote kerkvader Augustinus zei dat zo mooi en indringend in één van zijn preken:
‘Zingt voor de Heer een nieuw lied.’ ‘Ik zing al,’ zegt gij mij. Ja, gij zingt, natuurlijk zingt gij, dat hoor ik. Uw leven echter mag geen wanklank vormen met uw stem. Zingt met uw stem, zingt met uw hart, zingt met uw mond, zingt met uw gedrag. ‘Zingt voor de Heer een nieuw gezang’. Zoekt gij nog naar lofzangen? De lof, gelegen in het zingen, is de zanger zelf. Wilt gij Gods lof zingen? Weest dan zelf wat gij zingend onder woorden brengt. Gij zijt Gods lof, als gij goed leeft.

Pastor Benno