Muren

Het heeft iets kunstig, een muur kunnen optrekken zonder cement. In heel wat streken in Europa vind je ze wel en vrienden vertelden me hoe op Mallorca terrassen op deze wijze terug gerestaureerd worden met muurtjes waarin de stenen netjes volgens hun formaat ingepast worden. En toch hebben we het vaak niet zo met muren optrekken. Ze brengen scheiding en onderscheid zoals bij de grensmuren tussen de Verenigde Staten van Amerika en Mexico of tussen Joden en Palestijnen in Israël. De muur op deze foto lijkt zijn beste tijd gehad te hebben. Hij staat in Ameugny, op wandelafstand van het bekende dorp Taizé. Een merkwaardig zicht vond ik: iemand maakte een vroegere doorgang vakkundig dicht en wat verderop sloeg een boom die wilde gaan leunen een bres erin. Wat een mens soms niet kan, doet de natuur dan wel in onze plaats: bressen slaan in bestaande muren en opgetrokken scheidingen tussen mensen. Bij elke natuurramp zien we een grote solidariteit ontstaan. Advent kan zo’n periode zijn waarin we muren kunnen ontmantelen. Muren die er gekomen zijn omwille van welke reden ook. Welke opdelingen er ook gemaakt worden, ze stroken niet met de manier waarop God naar ons kijkt. Hij wil er zijn voor elke mens, Hij wil zelfs de afstand naar ons toe overbruggen en komt bij ons wonen in een kwetsbaar, weerloos kind. Dat niet zal wonen in een paleis met gouden muren maar het met de luttele beschutting van een stal moet doen. Dit Kind nodigt ons uit om geen muren maar bruggen te bouwen, dan is het feest van de ontmoeting niet veraf. Muren blijven immers niet duren…

Pastor Guido

© Guido Vandeperre