Aan ons hotel in het gehucht Niederhelden was een ‘instappunt’ voor een rondwandeling van zo’n 14 km (met ‘verlengstukken’ tot 20km) die de mooie naam ‘Ruhe-Pfad’ of ‘rustpad’ had gekregen. De wandeling was zo’n jaar geleden ingericht door het dorpscomité en de wandelvereniging nadat men eerst in het kader van een ‘dorpsherwaarderingstraject’ had nagedacht over de begrippen waarmee de bewoners en de toeristen het dorp ‘Helden’ associeerden. En omdat het woord ‘rust’ nogal dikwijls terugkwam, heeft men dan een thema-wandeling langs rustige wegen ingericht. Je moet slechts de bordjes met de slak volgen.
Onderweg kom je langs verschillende infoborden die niet alleen vertellen over wat je ziet, maar ook over het belang van rust, over hoe de natuur ons rust brengt, maar tegelijkertijd kun je met een ‘hoor-trechter’ aandachtig naar de geluiden van de natuur luisteren. Je leest gedichten, je komt langs foto’s die de winnaars werden van een vorige fotowedstrijd. En zeer dikwijls zie je van ver of dichtbij de kerk van Helden.
Je zou kunnen zeggen: waarom besteden ze daar allemaal zoveel aandacht aan? Maar ik vond net dat het mooie. Dikwijls sta je niet bewust stil bij de vanzelfsprekende zaken van het leven, gewoon omdat ze er altijd zijn. Maar toch is het bewust stilstaan bij ‘rust’ een rustgevende zaak.
Mij brengt de rust ook dichter bij God, zeker in de mooie natuur vol herfstkleuren. We zijn hier nu wel niet in Helden, maar ook hier kunnen we ons dicht bij God voelen. En dat mogen we dan ook af en toe eens aan mekaar zeggen, Weet jullie gedragen, lieve helden van mij.
Dirk