Staan er teveel stoelen in de kerk?

Een tijdje geleden maakte ik de kerk klaar voor een schoolviering. Het was de eerste schoolviering sinds Corona. Gedurende de voorbije drie jaren was de school aan een ontdubbelingsprogramma begonnen. Dat wil ook zeggen, veel meer kinderen. Van bij het binnenkomen was het duidelijk: er zijn niet genoeg stoelen voor al deze kinderen. Stoelen bijzetten was geen optie. Hoe vind je zo snel een oplossing? 'Out of the box' denken... Samen met de leerkrachten hebben we alle stoelen opzij geschoven en de kinderen laten plaatsnemen op de mat die onder de stoelen lag. En ja hoor, er was plaats voor alle kinderen en de viering voelde intiemer aan dan ooit.
Out of the box denken, de handen uit de mouwen steken, het vastgeroeste gewoontes opzij zetten...
Is dit geen mooie adventstip?
Waarom ik daar nu moest aan denken? Vorige week hoorde ik een getuigenis van iemand die met een groepje pelgrims een Assisitocht maakte. Toen zij een kerk binnen wilden gaan om om wat uit te rusten en te bidden zagen ze dat er geen stoelen stonden. In de grote op ruimte zagen ze een moeder met een jong kind. Het kind was zo gefascineerd door die open ruimte, dat het begon spontaan te dansen. Er verscheen een glimlach op het gezicht van de vermoeide pelgrims. Hoe mooi was dit, een dansend kind midden in de kerk. Kan je op een mooiere manier eer brengen aan God?

Laat de stoelen niet in de weg staan van de verwondering. Door ruimte te creëren maakt je plaats voor nieuwe dingen, maak je plaats voor verwondering, maak je plaats voor ontmoeting. Dat geldt ook voor de ruimte die we maken in ons hart, voor God en voor elkaar.
Mogen wij tijdens deze advent op weg gaan en ruimte maken in ons hart. Dan zullen ook wij  op Kerstmis vol verwondering het kind aanschouwen.

Pastor Mariette