Het is zo anders dan de ‘stabilitas’ die eigenlijk ons leven kenmerkt. 31 jaar getrouwd en 31 jaar werken bij dezelfde werkgever, 26 jaar in hetzelfde appartement wonen. Wij zorgen er wel voor dat Brussel ook voor Joachim altijd een ankerpunt kan zijn waar hij altijd weer welkom is – de grootste kamer van ons appartement is nog altijd ‘Joachim’s kamer’. Hij komt wel af en toe (volgens ons ‘veel te weinig’), maar eigenlijk wil hij ook altijd graag weer terug naar zijn thuis, waar die dan ook weeral moge zijn.
Een digitale nomade. Nu Abraham, de vader van ons geloof, was ook een nomade. Hij heeft ook zijn thuis verlaten om daarheen te gaan waar God hem riep, zonder goed te weten waar dat ook zou moge zijn. Maar in vol vertrouwen dat God het goed met hem voor heeft. Ik heb ooit eens horen zeggen dat elke gelovige iets moet achterlaten, weggaan uit zijn veilige nest van gewoontes en opvattingen en dingen in vraag stellen en een andere weg zoeken.
Misschien zijn we dan toch allemaal een beetje nomade. Zelf heb ik ook 5 jaar geleden een nieuwe afslag in mijn leven genomen, door me aan te melden voor de diakenopleiding. Binnen 2 weken is de opleiding voorbij en begint het ‘gewijde leven’. Ik denk wel al een beetje te weten wat het zou kunnen worden en vooral, ik mag en durf geloven dat het goed zal zijn. Of om het met het thema van onze diakenwijding te zeggen: ‘om onze voeten te geleiden op een weg van vrede’. Dan toch een beetje de weg van een nomade?
Bijna-diaken Dirk
 |
| © Dirk Van Erps |
