De moord op deze jonge man, vorige week in Schaarbeek, heeft heel de natie beroerd. Het is voor mij niet helder wat de dader bezield heeft. Uiteindelijk blijft het gevolg alleszins wel dit: een agent is van het leven beroofd, de familie is in rouw gedompeld en de hele natie is gechokeerd.
Ik voelde de nood om tegenover de familie dankbaarheid uit te drukken voor het engagement van deze politieman, die zich heeft geëngageerd voor de samenleving en daar uiteindelijk zijn hele leven voor heeft gegeven. Het lijkt wel alsof ook ik dus wel voor een stukje erkentelijkheid verschuldigd ben.
Ik voelde ook de nood om de familie te laten weten dat ik deel in hun rouw. Een man van om en bij de achtentwintig, die nog aan het begin van zijn leven staat en die plotseling uit dat leven wordt weg geroofd, laat een wonde die nooit meer zal helen. Het is goed dat de familie kan horen hoeveel mensen er zijn die in deze donkere uren meeleven. Soms mag je niet zwijgen.
Tenslotte heb ik ook aan de familie laten weten dat ik voor Thomas bid. Ik heb er geen idee van of hen dat tot troost is, maar ik voelde wel de behoefte om het te zeggen. Misschien dat mijn geloof hen in hun verdriet kan steunen. Dat zou al heel mooi zijn.
Tony, pastor
 |
| Rouwregister voor Thomas Monjoie |
