Briefopener

Normaal steekt hij in een potje tussen allerhande schrijfgerief maar de afgelopen paar weken lag hij steeds binnen handbereik: mijn briefopener. Ik had hem nodig om de vele brieven met kerst- en nieuwjaarswensen te openen. Een aangenaam karweitje dat je met plezier doet na het lichten van de brievenbus, benieuwd naar alle mooie en rijke wensen van mensen. Het heeft iets spannends te lezen wat mensen schrijven, de inhoud van een kaart of brief te ontdekken. Misschien is de korte wandeling naar de brievenbus aan de straat nog iets spannender sinds de postbode niet elke dag meer langskomt en ik steeds vergeet welke dagen hij dat wel doet. De wenskaarten krijgen een plaatsje op één van de kasten tot eind februari waar ze dan plaats maken voor de verjaardagkaartjes. Maar soms moet de briefopener ook minder prettige omslagen openen zoals een boete van de politie of een rouwbrief. Maar telkens ben ik benieuwd wat ik binnenin ga vinden aan boodschap. Hoe zeer we ook in de digitale wereld zijn beland en er in thuis gekomen, ik hou er nog altijd van iets te verzenden per post. Zoals op de jaarlijkse vakantie als ik meer dan vijftig kaartjes verstuur. Telkens kijkt de winkelier of de postbediende wat raar op als ik vijftig postzegels voor het buitenland (voor België) vraag. Soms lukt het zelfs niet in één keer. Het mooie aan kaartjes, aan wensen op papier is dat je ze zichtbaar kan ophangen of neerzetten. Soms herken je al het geschrift van goede vrienden op de omslag. Digitale wensen zitten eerder wat onzichtbaar in mijn computer of gsm, ze lijken iets vluchtiger. Met de schriftelijke wensen krijgen mensen als het ware meer een gezicht en komen ze anders aanwezig in mijn leefwereld. En dat is deugddoend.

Pastor Guido

© Guido Vandeperre