Zo was er het verhaal van een meisje waarvan de moeder vaak ziek was. Ik herinner mij dat ik dat als kind een beetje raar vond. Waren niet alle personages van dergelijke verhalen jong en hip en prettig en aantrekkelijk? Een moeder met heel veel hoofdpijn leek daar niet in de passen. Ik kon dat verhaal niet zo goed plaatsen.
Ik voel het nu anders aan. Wat zulk mapje niet juist de gepaste plaats om aan te geven dat niet iedereen jong en hip en prettig en aantrekkelijk is, en niettemin als mens meer dan de moeite waard? Het doet me wat denken aan de campagnes die tegenwoordig bestaan waarin men het opneemt tegen de "idealen" op het vlak van de lichaamsmaten of schoonheidsnormen, die zo vaak tot frustratie en ongeluk kunnen leiden. Het zal je eigen kind maar zijn. Het zal je eigen persoon maar zijn.
Is zeggen dat God elk persoon liefheeft, voorbijgestreefd of juist heel erg actueel?
Tony, pastor