Een nieuwe reeks veiligheidsmaatregelen voor ons land werd gisteren bekend gemaakt in de strijd tegen de verspreiding van het corona virus. Het komt er ongeveer op neer dat je het huis niet meer uit mag, tenzij voor een aantal levensnoodzakelijke aangelegenheden. De straten zagen er al vrij leeg uit, te verwachten is dat er nu bijna niemand meer op straat zal te zien zijn.
Ondertussen is het nog steeds veertigdagentijd en zijn we op weg naar Pasen. Toegegeven: het voelt een beetje surrealistisch. Zo'n vasten hebben we nog nooit meegemaakt... De veertigdagentijd is weldra halfweg - zondag halfvasten - maar het lijkt tegelijk alsof de Goede Week al begonnen is en zelfs alsof "de leegte" van na Goede Vrijdag, die uitloopt in Stille zaterdag, reeds nu aan de gang is. Het wachten op Pasen zal lang duren dit jaar...
En toch zijn er lichtpunten. In de ochtend wordt het vroeger licht: ik kom de deur uit op het uur dat het in het westen nog helemaal zwart is aan de hemel, maar er in het oosten toch al een blauwe tint waarneembaar is. Wat een mooie kleur! "Meer dan wachters uitzien naar de ochtend, hunkert Israël naar de Heer", zegt de psalmist.
Overdag schijnt de zon! Is dit de lente? Ik moet voorwaar al een trui minder aantrekken...
Veel kunnen we ondertussen inderdaad niet doen. Maar het is ook niet niets. Ik herontdek de waarde van zomaar eens iemand opbellen. Het virus passeert nog niet via de telefoonlijn. Of er is het internet, spijtig genoeg nog niet voor iedereen. Ook via dit kanaal krijgt (dit) virus geen kans! Met een zondagse meditatie waren we reeds begonnen. Nu ook dit nieuwe initiatief: een blog. Op regelmatige tijdstippen willen uw pastores iets achterlaten: een tekstje, een foto, een mijmering... iets om naar te kijken of iets om naar te luisteren misschien. Kom maar af en toe eens kijken: omwille van de drukte moet u het vermoedelijk niet laten...
Laten we samen naar Pasen gaan. En misschien wel verder richting Pinksteren: de voltooiing van het paasfeest! Dat de hoop in deze stille tijd verder moge groeien en dat deze coronablog een Paasblog moge worden.
Tony, pastor.
