Opruimen: gemakkelijker gezegd dan gedaan. Voor mij toch.
Niet dat er een gebrek is aan tips over hoe je dit het best kan aanpakken. Maar er is een verschil tussen theorie en praktijk. Veel dingen die ik tegenkom bij het opruimen van een kast, hebben een emotionele waarde en dus is het best moeilijk om daarin te snoeien.
In deze vastentijd voel ik me meer dan anders opgeroepen om te versoberen.
Op mijn bureau staat een dagkalender met spreuken van Bond Zonder Naam. Eind vorige week luidde ééntje als volgt: ‘Ruim eens op, dan zie je het vanzelf ruimer.’
Opruimen, versoberen om te zien waar het werkelijk op aankomt, wat werkelijk belangrijk is.
Het is nu juist in deze tijd van crisis dat dit des te duidelijker wordt.
Vriendschap, verbondenheid met mensen, een helpende hand (weliswaar van op afstand nu), een woord van dank bij wat tevoren vanzelfsprekend was, een telefoontje, een gebed voor mijn moeder en zovele mensen in het ziekenhuis, enz. Het zijn kleine gebaren die ik niet ‘moet’ maar ‘mag’ stellen.
Chris Ruelens
