Ik hoor gisteren in de media dat er in ons land 'slechts' minder dan 10.000 gevangenen zijn. Dat is in lange tijd niet zo weinig geweest, klinkt het. Niet onlogisch: om besmetting in de gevangenissen te vermijden hou je best niet te veel mensen dicht op elkaar. In lange tijd niet zo weinig? Ik heb de indruk dat er in zeer lange tijd nog nooit zoveel mensen waren die "vast zaten"...
Toch merk je, op een betrekkelijk beperkt aantal gevallen na, dat mensen de voorschriften zeer stipt naleven. Velen zullen verwonderd opkijken dat onze landgenoten zich zo goed aan regels kunnen houden, al hebben Belgen door de band een andere reputatie. Er is dan ook een grote sence of urgency: het moet nu wel echt en dan is een bepaalde "beroving van de vrijheid" voor zeer velen wel aanvaardbaar.
Is dit trouwens wel beroving van vrijheid? Velen zullen het zo noemen, want "vrijheid" betekent in hun ogen: de mogelijkheid om te kunnen gaan en staan waar je wil, om te kunnen doen wat je wil. Er is echter een andere definitie van vrijheid mogelijk. In de bijbelse taal is vrijheid veeleer: de mogelijkheid om te kunnen liefhebben. Dat spreekt ook niet voor zichzelf, want er is veel dat er ons van kan afhouden om lief te hebben.
Het is maar de vraag of de coronacrisis ons van die vrijheid heeft beroofd. Misschien wel integendeel...
Tony, pastor
