Soms kan het gebeuren dat bepaalde Bijbelteksten opeens brandend actueel worden. Zo moet ik dezer dagen bijvoorbeeld denken aan de beginverzen van psalm 46:
God is voor ons een veilige schuilplaats,
een betrouwbare hulp in de nood.
Daarom vrezen wij niet,
al wankelt de aarde en storten de bergen in het diepst van de zee.
Laat de watervloed maar kolken en koken,
de hoge golven de bergen doen beven.
De Heer van de hemelse machten is met ons,
onze burcht is de God van Jakob.
Het lijkt vandaag wel of de aarde echt aan het wankelen is en alles in elkaar stort. We bevinden ons in een dreigende situatie, en veel mensen zijn bang, onzeker over wat er zal gebeuren. Ons leven staat op zijn kop. Het is dezelfde ervaring die ook de schrijver van de psalm doormaakt. Maar midden dit alles is God voor de psalmist een veilige schuilplaats en een houvast. Is het niet geweldig om dat te mogen horen? Mijn God houdt mij vast, met Hem aan mijn hand loop ik verder door het leven heen, een leven dat op dit moment anders dan anders is. Dit betekent echter niet dat ik niet ziek kan worden, maar wel dat God bij mij is temidden de stormen. In de gebrokenheid ben ik niet aan mezelf of aan het toeval overgelaten, maar mijn leven is geborgen in Zijn hand. Er is Iemand om bij te schuilen. Hij is mij een schuilplaats. En als je in zo’n schuilplaats zit, dan blijft de storm rondom wel nog even doorrazen, maar je voelt jou geborgen. Veertigdagentijd in tijden van corona op weg naar Pasen: misschien de ideale tijd om, in de schuilplaats van onze huizen, ook God als ultieme veilige schuilplaats te ontdekken.
Pastor Gino
