Huisliturgie

Als je aan een aantal mensen zou vragen wat de zondagsmis juist is, uitgedrukt in één zin, dan zou je allicht veel verschillende antwoorden kunnen krijgen. Die zouden kunnen gaan van "een wekelijkse activiteit (of plicht)" over "de pastoor vraagt ons om naar zijn mis te komen" naar "mijn wekelijks rustpunt" of zelfs "het wekelijkse hoogtepunt van mijn gebedsleven". Als je kijkt naar wat de zondagsmis echt is, dan is er in elk van die antwoorden wel iéts dat klopt. Maar de echte essentie is toch nog iets anders. Eigenlijk gaat de zondagsmis om Jezus, die ons allen oproept om samen te komen om ons bij God te laten komen. De voorganger is niet de priester, maar Christus (de priester met zijn witte gewaad staat er niet in eigen naam, maar vertegenwoordigt Christus - wit is de kleur van de verrijzenis) die ons voorgaat in het gebed tot God. Hoe zouden we immers tot God kunnen komen als Hij ons niet naar zich zou trekken?
Dat er nu geen zondagsmis is - nog wel in tijden van Vasten, Goede Week en zelfs Pasen! - is voor ons geloofsleven een ware klap. Zijn al deze dagen nu plotseling zoals de gewone weekdagen, allemaal hetzelfde? Of juister: heeft God nu niet langer kans om ons naar Hem te trekken?
Natuurlijk niet. Gelukkig niet. God maakt gebruik van de sacramenten, maar Hij is uiteraard veel groter. Vanouds hadden ook de mensen die ziek waren of om het even welke reden niet de kans hadden om Eucharistie te vieren de mogelijkheid om bij God te komen. Wie zou God wel zijn als Hij zich van deze mensen (dus: van ons in coronatijden...) niets zou aantrekken?
Al lang bestaat in de kerk de traditie van de huisliturgie: het gebed voor thuis. Dat kan gaan van het gebed voor het eten over een zegening bij het slapen gaan tot enkele uitdrukkelijke momenten van gebed tezamen.
Vanuit de parochie bieden we wekelijks een meditatiemoment aan. Het is niet een loutere bezinning, maar het is een gebed! Bovendien kunnen we de afspraak maken om op hetzelfde moment te bidden, zodat we dat toch "samen" doen, al bidt elk apart in de eigen huiskamer. Vorige woensdag om 12 u konden we, op uitnodiging van de Paus, samen het Onze Vader bidden. Ook de protestanten hebben daaraan meegedaan! Voor Goede Vrijdag voorzien we een kruisweg, bij voorkeur te bidden om 15 u - zodat we het samen doen. En elke zondag is er dus - misschien wel op een variabel uur, maar toch vooral bedoeld voor zondagochtend - de wekelijkse bezinning (nu ook per telefoon voor wie geen internet heeft: 02 533 29 91 zeg het voort!!!). Laten we thuis blijven - zoals de overheid ons vraagt. En laten we thuis bidden, zoals Christus ons vraagt.

Tony, pastor