We worden in deze moeilijke tijd van corona-crisis
opgeroepen om te ‘delen’: onze pijn en verdriet maar ook aandacht en zorg voor
mensen om ons heen, al moet dit noodgedwongen vaak op afstand gebeuren.
Misschien mag ik even een stap verder gaan en de link leggen
naar Broederlijk Delen. Ook daar is ‘delen’ het centrale thema van de campagne
tijdens deze vastenperiode. Tijdens het komende weekend zou normaal de eerste
collecte worden gehouden. Nu zal ons ‘delen met het Zuiden’ via andere wegen
gebeuren. Zelf zou ik op zondag 15 maart de homilie verzorgd hebben tijdens de
familieviering in de kerk van Stokkel. Bij de voorbereiding ervan dacht ik
spontaan terug aan een catechesebijeenkomst met de vormelingen enkele jaren
geleden: ‘de tafel van arm en rijk’. We hebben zo’n bijeenkomst in de loop van
de tijd enkele malen gehouden maar de laatste keer is mij het meest
bijgebleven.
Het verliep als volgt: in het lokaal stonden twee tafels
klaar. Een grote tafel met een oudbakken brood en een fles water en een kleine
tafel met fruitsap, cola, koekjes, chips (niet gezond maar wel aantrekkelijk
voor jongeren). Op elke tafel lag ook een gekleurde servet. De vormelingen
moesten buiten wachten en kregen ieder op hun beurt een gekleurd papiertje. Ze
mochten één per één naar binnen om aan de tafel van hun kleur te gaan zitten.
De meesten natuurlijk aan de grote tafel. De reacties lieten geen minuut op
zich wachten. De verontwaardiging dat het oneerlijk was bij de ‘arme tafel’ en
de vreugde bij de ‘rijke’ tafel waren hevig. Van ‘delen’ was in eerste
instantie geen sprake, ondanks het smeken van de ‘arme tafel’. Tot het moment
dat een verlegen stem aan de ‘rijke tafel’ zachtjes zei: “Ik vind dit eigenlijk
niet eerlijk. We hebben toch niets gedaan om hier te zitten. We hadden
toevallig geluk met het papiertje.” Die opmerking was zo verrassend dat het
stil werd. Het werd een uitnodiging om dieper na te denken over ongelijkheid in
onze kleine en grote wereld. Uiteindelijk is alles wat op de ‘rijke tafel’
stond verhuist naar de andere tafel en kon het ‘delen’ beginnen. Echt waar, we
hadden dit als catechisten niet in de hand gewerkt.
In de campagnetekst van Broederlijk Delen staat: ‘delen zit
in ons DNA’. Dat geloof ik ten stelligste! Laten we blijven ‘delen’, hier en
met het Zuiden!
Chris Ruelens
