Hebt u ook al een lijstje van wat u gaat doen wanneer de zogenaamde lockdown wordt opgeheven?
Misschien is het eerste antwoord wat van emotionele aard. 'Het eerste wat we doen, is eens goed gaan eten' of, wie weet, zelfs 'een unlock party' bijwonen.
Mogelijk bent u al bezig aan "een lijstje" (bij mij is dat het geval...): elke afspraak of vergadering die ik uitstel, schrijf ik netjes op een briefje om die contacten of samenkomsten in genormaliseerde tijden terug op te nemen. Eens gaat het leven immers verder en dan moeten we voor een deel toch de draad terug opnemen.
Maar zal er ook iets veranderen? Ga ik in hoofdzaak gewoon blijven voortdoen met alles waar ik nu mee bezig ben? Ik zou het applaudisseren, elke avond om 20 u., zeker missen - de uitdrukking van dankbaarheid jegens het verzorgend personeel (en zovele anderen!) - maar ook een manifestatie van verbondenheid. (Moet ik de banden met de buren toch niet beter aanhalen?)
In de lijn daarvan: zijn er niet ook nog een aantal andere personen, die ik graag wel eens wil terugzien, een aantal banden die ik wil hechter maken? Toegegeven: de drukte van het vroegere leven deed dat wel eens wat op de achtergrond belanden...
Als het gaat over geloof en over God zelf...? We gaan deze blog misschien nog missen. Maar deze hele periode kan ons mogelijk wel helpen om intenser tijd te maken voor de vragen van de diepte, voor God zelf misschien. Is de honger die we nu ervaren geen signaal van wat Hij voor ons werkelijk betekende, zonder dat we het misschien beseften?
Liggen er niet geweldige kansen vóór ons?
Tony, pastor
