Meestal begon ik met opruimen, klasseren, nakijken, overtollige zaken in de papiermand gooien,... Die orde bracht mij rust en ook vertrouwen omdat de chaos plots ruimte en vorm begon te krijgen. Op die manier leerde ik het centrum en het werk stilletjesaan kennen. Dat gaf mij een voldaan gevoel en de kracht om mij verder in te werken.
Dezer dagen ben ik aan het 'ontspullen'. Als je moet beginnen zoeken om nog een plaatsje te vinden om iets kwijt te geraken, dan is dat een teken aan de wand. Het kan ferm op de zenuwen werken als je telkens iets moet verzetten om iets anders te kunnen uit de kast halen. Om dan maar te zwijgen van de dingen die je zoekt en niet meer vindt omdat ze ergens tussen geraakt zijn. Nu mijn kasten weer wat leger zijn en alles terug een vaste plaats heeft heb ik opnieuw dat voldane gevoel als ik de kast open trek.
Het zou goed zijn als ik dat eens vaker doe, dacht ik bij mezelf. En niet alleen mijn kasten maar ook de muizenissen die het leven meebrengt en je kopzorgen geven. Als we daar nu eens ook orde op zaken zouden stellen, zou dat ook niet een goed gevoel geven?
Heeft God ook niet hetzelfde gedaan? Vanuit de Chaos heeft hij orde gemaakt. Hij heeft het licht van het donker gescheiden, de aarde en het water, de zon, de nacht van de dag... en na elke dag waarbij Hij de chaos beetje bij beetje veranderde in orde had hij het voldaan gevoel. Hij zag dat het goed was. En als alles in orde was, kon hij genieten en rustte hij uit. Hij zag dat het zéér goed was.
Pastor Mariette
 |
| Hij scheidde licht van donker en zag dat het goed was |
