Zij oogsten in vreugde

Ons geloof geeft troost. Er is geen lijden zo groot, of God wil ons nabij komen. Er is geen uitzichtloosheid zo duister, of God liefde wil ons aanraken. Daarom komt Jezus kruisdood zo uitdrukkelijk ter sprake komt - of ook, om het met een beeld in de sfeer van de Lenneke Mare bedevaart te zetten - dat Onze Lieve Vrouw in beeld komt met zeven dolken in haar hart - onze Lieve Vrouw van smarten of de zeven zorgen van Maria: het maakt duidelijk hoezeer God in onze moeilijkste uren aan onze kant komt staan, zozeer dat Hij dat lijden zelf ook opneemt.
Maar de keerzijde daarvan is dat ons geloof vooral over droevige zaken lijkt te gaan. Gaat het niet erg vaak over lijden, weze het dan dat het overwonnen wordt? Wat dolorisme is ons niet altijd vreemd. Maar waar is de blijdschap? Waar is de vreugde? Die is namelijk ook overvloedig in het evangelie aanwezig: 'Dit alles zeg ik u opdat mijn vreugde in u moge zijn en uw vreugde volkomen mogen worden!', zegt Jezus over zijn boodschap. Volkomen vreugde, stel je dat even voor! Soms lijken we vooral sterk in het verbergen van de vreugde. Zou het ook niet denkbaar zijn om in zeven episodes de vreugde van Maria te bemediteren? Als Christenen zeggen dat hun Messias uit de doden is verrezen, stelde de filosoof Nietsche, hoe komt het dan dat zij niet vreugdevoller zijn? Hij heeft een punt... Waar is onze vreugde? Wie zaaien in droefheid, zegt de psalmist, zij oogsten in vreugde! Of alleen al maar onze humor? Ik was erdoor getroffen dat iemand in een synodaal gesprek droomde van een blijere kerk... Misschien behoort ook dat wel tot de vruchten van de Geest, waar we op weg naar Pinksteren naar uitzien...
Ik herlees even wat ik hier geschreven ben en vind het eigenlijk niet goed... veel te serieus!

Tony, pastor

© Pixabay