Zinnode

Neen, ik heb mij niet vergist in de spelling van de titel van deze blog-bijdrage. Ik weet ook wel dat we het dezer dagen in de kerk vaak over de ‘synode’ hebben en over ‘synodale’ gesprekken. Het gaat dan over de uitnodiging van paus Franciscus om als kerk ‘samen op weg te gaan’ (syn-odos). Maar wie de Zinnekes-parade kent, weet dat er daar ook sprake is van ‘zinnodes’. Het gaat daar dan over de verschillende groepen die samen een creatief project opzetten (en dus ook samen op weg gaan) om zo deel te nemen aan de parade. Die Zinnekes-parade ging vorige week zaterdag uit in het centrum van Brussel onder een stralende zon. Aan die parade deden 17 zinnodes mee die allemaal het thema ‘trompe l’-oeil’ probeerden te verbeelden. Terwijl ik de parade zag voorbijtrekken, waren er bij die zinnodes drie zaken die mij opvielen. Vooreerst was er de enorme verscheidenheid in elke zinnode: oud en jong, mobiel en minder mobiel, mensen van allerlei afkomst, verschillende talen, … Het was werkelijk een perfecte weerspiegeling van wat Brussel is. Ook viel mij de grote creativiteit op. Meestal met heel eenvoudige materialen zoals blikjes, papier, … was men toch in staat om er iets moois en kleurrijks van te maken. Tenslotte viel mij ook de enorme vreugde op van de mensen die deel uitmaakten van de zinnodes. Het plezier, de vreugde en de dankbaarheid spatte ervan af. Dit alles deed mij dromen over de kerk, wat wij trouwens ook doen tijdens onze synodale gesprekken. Ik droomde ervan dat onze kerkgemeenschappen een beetje zouden mogen gelijken op deze zinnodes. Dat ze net zo veelkleurig en gevarieerd zouden mogen zijn. Een plek waar iedereen welkom is! Dat er de nodige creativiteit zou mogen aanwezig zijn om in deze tijd gestalte te geven aan ons geloof. En dat ook in onze gemeenschappen de vreugde te zien zou mogen zijn, de vreugde omdat er een God is die ons draagt en liefheeft. En om bij dit alles wat inspiratie op te doen, hierbij enkele sfeerbeelden van afgelopen zaterdag.

Pastor Gino