Halfvasten, tijdens de eucharistie vierden we het feest van de patroonheilige van onze kerk Sint-Jozef en werd de eerste collecte van Broederlijk Delen gehouden. Het is de eerste keer dat de aankondiging van een collecte een glimlach op mijn gezicht toverde.
Eerder in de week ging ik bij mijn zoon langs. Het weekend ervoor was er een uitgesteld verjaardsfeestje geweest van mijn kleinzoon samen met de kinderen van zijn klas. Ik heb ontdekt dat het geven van cadeautjes anders verloopt dan vroeger. De klasvriendjes brengen nu een cadeaubon mee (zelfs voor een 7-jarige) waarmee de jarige nadien zijn cadeautje kan kiezen in de winkel. Eigenlijk nog niet zo slecht bekeken, dan kan de jarige kopen wat hij of zij echt graag wil of nodig heeft. Zo werkt het trouwens ook bij Broederlijk Delen of andere hulpacties: wij steunen hen financieel omdat zij het beste weten wat ze nodig hebben.
Toen ik woensdag langs ging was mijn kleinzoon met papa naar een speelgoedwinkel geweest en heeft hij zijn speelgoedje gekozen. Hij was bescheiden in zijn keuze en had nog enkele bons over. Dit kunnen we dan een volgende keer gebruiken zei papa. Neen, ik ga daarmee iets kopen voor mijn broer. Hij is nog een 'Julleke' (3 jaar) en mag nog geen verjaardagsfeestje geven. Hij heeft dan ook geen cadeautje... En grote broer kocht voor zij broertje een speeltje. (Smelt, smelt...) Dit is nu broederlijk delen in de letterlijke zin van het woord. En dat deed mijn oma hart sneller slaan.
O ja, mocht je de collecte van Broederlijk Delen gemist hebben, op Palmzondag is de tweede collecte en overschrijven kan natuurlijk ook altijd.
Ik vraag mij af hoeveel harten daardoor sneller zullen slaan?
Pastor Mariette
 |
| En toen ging mijn oma hart weer sneller slaan... |
