Het is dit jaar de 150ste verjaardag van de
Heilige Thérèse van Lisieux. De visie op het mystieke leven van deze « Kleine
Thérèse » is met de jaren geëvolueerd en het is daarom interessant om zich
wat te verdiepen in de nieuwe accenten die gelegd worden in haar spiritueel
leven, namelijk niet meer het zoeterige, maar de harde realiteit van haar lijden
en haar Christelijk omgaan ermee.
Op de Brusselse leerdag van het CCV
(Christelijk Vormingswerk), dinsdag laatstleden, zette Karmeliet Pater Hein
Blommestijn deze veranderde visie uiteen. Het centrale thema was haar «geloof in
het duister». Wat vorige eeuw nog ondenkbaar was, namelijk haar «geloven
zonder geloof» , is nu juist een van haar sterke aspecten. Waar ze eerst zelf
verlangde naar eigen geluk in de hemel, evolueert ze naar het zich ontzeggen
van dit geluk voor de ander, de zondaars die dit nooit kunnen proeven anders.
Haar wil om anderen te redden ging boven alles, ook boven haar fysieke pijnen.
In feite, ze dacht zelfs dat die pijnen juist door dit sterke verlangen tot
stand waren gekomen (zie haar dagboek op 30 sept. 1897).
Kunnen wij
in ons lijden een zin vinden die verder ligt dan het puur fysieke? Durven wij
een lijden op ons nemen dat niet het onze is, zoals Thérèse en Jezus dat deden.
In het klein doen we dit zeker al als Christen, maar we kunnen daarin nog
groeien. Het toegroeien naar Pasen is deze weg naar een dieper geloof, een
geloof dat elk ongeloof overleefd. Niets blijft ons over dan het besef heel
klein te zijn en volkomen aangewezen op Gods liefde...
Pastor Peter
