Dankbaarheid

Vorige zondag hebben we in Stokkel enkele mensen in de bloemetjes gezet die zich al jaren inzetten voor de parochie en in de kerk, voor het organiseren van feesten, voor onthaal en sacristiedienst, voor de zang… Het was goed dat zij eens uitdrukkelijk bedankt werden. En naast hen zijn er nog zovele anderen die zich inzetten voor onze gemeenschappen en kerken. Mensen die heel vanzelfsprekend en doorgaans zonder veel ophef doen wat nodig is voor liturgie en gemeenschapsleven, voor het kerkgebouw, voor financies, voor het bezoeken van zieken en het contact houden met mensen die niet meer naar de kerk kunnen komen, het dragen van de Heilige Communie… en nog zoveel meer. Ook naar hen gaat onze dankbaarheid.
Dankbaar mogen we ook zijn voor de mensen die de goede sfeer in stand houden in onze parochies. Mensen die ons bemoedigen door hun glimlach, hun goede wil, door een hartelijk woord of gewoon door hun aanwezigheid… Zij dragen onze gemeenschappen. Zij zorgen ervoor dat mensen zich thuis voelen.
In de benedenkerk van Stokkel hangt een groot kruisbeeld gemaakt door een plaatselijk beeldhouwer, die zich specialiseerde in het beeldhouwen van boomstammen in één stuk. Op dat kruis heeft het lichaam van Jezus geen armen en geen voeten. De betekenis is duidelijk. Het is met ónze voeten dat Jezus naar de mensen gaat. En de armen van Jezus, dat zijn de ónze: wij mogen de handen uit de mouwen steken om elkaar te helpen en om de noden van onze naasten te lenigen. Het is met onze armen dat Jezus mensen omhelst en troost.
Dank aan alle mensen die armen en voeten van Jezus willen zijn.

Pastor Benno.

 

Kruisbeeld benedenkerk Stokkel
© Joseph Leboutte