Een bankje

Zondag was ik uitgenodigd op het verjaardagsfeest. Een goede vriendin vierde met familie en vrienden haar 75ste verjaardag. Het was deugddoend om samen te vieren, mensen terug te zien die je al lang niet meer gezien had. Een ontroerend moment was toen haar vriend het woord nam voor een ‘korte speech’ zoals hij zelf zei. Hij had een gedicht geschreven voor haar: ‘Twee oudjes op een bankje …’ omdat ze tijdens het wandelen af en toe uitrusten op een bank. Ik wens hen nog heel veel ‘bankgeluk toe’.
Vandaar dat ik voor deze blog er toe kwam om over een bankje te schrijven. U mag er ook een ‘bank’ van maken als u wil. Je ziet ze niet vaak meer aan de straatkant voor een huis, zoals vroeger. Maar je komt ze wel tegen in de stad, in een park, in een bushokje, … Ik kom ze zelfs tegen op mijn wandelingen zoals bij de molen in Woluwe. Er zitten vaak mensen te lezen, te keuvelen, te rusten, te genieten van het uitzicht, …
Nog niet zo lang geleden kwam ik op een wandeling langs de molen. De wieken draaiden want in de zomermaanden is de molen tweemaal per maand in gebruik en kan je hem bezoeken. Het liep tegen het einde van het bezoekuur maar ik mocht nog naar binnen. Buiten zaten mensen op de banken te kijken naar het oprollen van de zeilen aan de wieken. Ook een jonge gezin deed dat. Blijkbaar vond het zoontje van een jaar of drie het vreemd dat ik niet ging zitten. Hij vroeg waarom ik dat niet deed. Zo ben ik even blijven babbelen met hen.
Misschien moet ik wat vaker op een bankje gaan zitten. Misschien komt er wel iemand naast me zitten. Zou het dan kunnen dat Jezus zegt: ‘Merk je dat Ik naast jou kom zitten?’ ?

Pastor Chris

© Pixabay