Wild leven

Ik ben voor het moment in Nemi, een dorpje dichtbij Rome in de bergen, als een van de secretarissen van het Algemeen Kapittel van Scheut-CICM. Bij mijn wandeling vandaag kwam ik een grote groep paarden tegen die wild graasden, zonder enige hekken rondom. Ze hadden blijkbaar veel vreugde met die vrijheid want ik hoorde ze regelmatig hinniken en de veulentjes dartelend meelopen.
Hoe zou het met ons zijn mochten zo eens wat van onze “beperkingen” wegnemen? Verslaving, addictie, bekrompenheid, gehechtheid, zelfzucht, en noem maar op.
Maar toen ik wat langer er verbleef zag ik een persoon op zijn paard die de kudde hoedde. Zo is het ook in het religieus leven. God is diegene die ons beperkingen oplegt voor ons best. Het woordje “sacrare” (heiligen) betekent letterlijk afscheiden. Het Heilige is inderdaad afgescheiden van het Profane. Echter, de geboden van de TORA, de vijf boeken van Mozes, wordt beschouwd in het Jodendom als een omheining met openingen. Waarom? Omdat we zo onszelf kunnen zijn en toch vrij zijn. Moest alles kunnen, dan is dat geen echte vrijheid. We zouden de vrijheid van de ander ermee beperken. Het is dus goed om jezelf gezonde beperkingen op te leggen…

Pastor Peter

© Peter Baekelmans