Het begon vrijdagavond in de Abdij van Ter Kameren waar alle Brusselse diakens verwacht werden om het bijna gedane werkjaar af te sluiten in aanwezigheid van Mgr Kockerols. Onze bisschop ging voor in de Eucharistie en hij stond in zijn homilie rond het Evangelie van de uitdrijving van de handelaars uit de tempel stil bij enkele kernpunten die ook onze diaconale dienstverlening dienen te ondersteunen: gebed en eerbied voor het sacrale van onze kerken. Nadien was er, buiten in de kloostertuin, een aperitief en een maaltijd en tijd om naar de twee niet-Franstalige leden van de fraternité te luisteren, ikzelf en Michael Kuhn die lang in de Europese Bisschoppenconferentie actief was en nog steeds in de Duitse parochie.
Zaterdag mocht ik, in het kader van mijn ‘nodig eens een diaken uit’-blog, te gast zijn bij parochianen thuis. Het was een aangename kennismaking en gesprek in een mooi huis en er stond een heerlijke brunch te wachten op mij. Ik heb genoten van de gastvrijheid, van de interesse van de kinderen en van het getuigenis hoe het koppel elkaar heeft leren kennen, hoe ze in het leven staan en welke plaats Jezus in hun leven heeft.
Zondagnamiddag mocht een ziekenhuispastor, echtgenote van een diaken, en ikzelf, als gevangenisaalmoezenier, gaan getuigen over ons engagement en in gesprek gaan met de twee Franstalige kandidaat-diakens van het Aartsbisdom en hun begeleiders, Luc en Claude, beide ook diakens. De beide kandidaten beginnen binnenkort aan hun stage en misschien hebben we ze kunnen inspireren.
Op het feest van de H. Drievuldigheid vierden we deze zondag dat God in zichzelf relatie is: de Vader, de Zoon en de Geest. Het is ook aan ons die relaties waar te maken en ik voel me gezegend door de kansen en mogelijkheden die ik dit weekend heb gehad.
Diaken Dirk
 |
| © Benoit Nissen |
