Oversteken

We naderen het einde van het werkjaar en dat is vaak een gelegenheid om een jaar van samenwerken op een wat meer ontspannende wijze af te sluiten. Zo gingen we met de pastores van het samenwerkingsverband (de pastorale eenheden Aleidis, Anderlecht en Brussel Centrum) op uitstap. Met z’n allen de boot op naar Temse om in te schepen voor een boottocht naar Mechelen heen en terug. Een boot of een schip is vaak het beeld dat men gebruikt voor de Kerkgemeenschap onderweg, we voelden ons dus thuis. Bovendien was het doel van de tocht Mechelen waar onze aartsbisschop woont maar een bezoekje was er niet voorzien. Onderweg was er tijd om bij te praten, te luisteren naar de uitleg van de ervaren gids en onze ogen de kost te geven aan al het mooie dat aan de waterkant opdoemde. Vertrekkend op de Schelde, langs de Rupel en het Zennegat kwamen we via de Dijle in Mechelen. Een brede waterweg als de Schelde kent heel wat brug maar ook heel wat veerponten. Een paar met de simpele naam ‘Heen en weer’. Een naam die duidelijk zegt wat het ding doet: heen en weer varen tussen de twee oevers en wandelaars, fietsers en pendelaars overzetten. Het brengt me onwillekeurig bij het evangelie waarin Jezus zijn leerlingen uitnodigt om het meer over te varen: ‘Laten wij oversteken’. Een tochtje dat ze al zo vaak tot een goed einde hadden gebracht maar dat nu een onverwachte wending krijgt en hen in een storm doet belanden. Een vertrouwenstest van Jezus? We zijn zo vaak geneigd op de veilige, vertrouwde oever te blijven, die kennen we en de overkant kan vreemd lijken en angst inboezemen. En toch nodigt het leven en dus ook ons geloof ons telkens weer uit om over te steken, om te durven los laten en nieuwe wegen te gaan. Laten we niet bang, Hij is immers aan boord…

Pastor Guido

© Guido Vandeperre