Vandaag, 21 juni, is de feestdag van de heilige Aloysius of Luigi Gonzaga. Hij was een jonge man van hoge Italiaanse adel die leefde in de zestiende eeuw. Tegen de wil van zijn familie trad hij in bij de Jezuïeten. Hij studeerde filosofie en theologie in Rome. Toen daar een pestepidemie heerste, hielp hij de zieken verplegen en werd zelf besmet. Hij stierf op 21 juni 1591. Later werd hij heilig verklaard en tot patroon van de studenten uitgeroepen. Hij was ook de patroon van het college waar ik student was: het bisschoppelijk ‘Sint-Aloysiuscollege’ te Geel. Vandaag denk ik er dankbaar aan terug. Ik heb er twaalf jaar van mijn leven schoolgelopen: eerst het Lager Onderwijs en dan het Middelbaar. Daar ben ik wel een beetje trots op: niet iedereen kan zeggen dat hij of zij twaalf jaar op dezelfde school heeft gezeten. Twaalf jaar heb ik vier keer per dag met de fiets dezelfde afstand afgelegd, want ik kwam over de middag thuis eten. Op weg naar school moest ik dikwijls spurten, want ik had toen al de slechte gewoonte nogal eens te laat te vertrekken en dan net op tijd of net te laat te komen… Dikwijls waren mijn medeleerlingen op de speelplaats al de rij aan het vormen om naar de klas te gaan, als ik het college kwam binnengekoerst onder de alziende ogen van de misnoegde prefect. Als ik écht te laat kwam, moest ik op het secretariaat een ‘admittatur’ gaan halen, om de klas binnen te mogen. Daar hingen dan ook enkele bladzijden strafwerk aan vast. De terugweg was veel ontspannender. Van puur contentement was ik dikwijls deuntjes aan het fluiten op mijn fiets. De mensen in onze straat wisten hoe laat het was als ze mij voorbij hoorden komen.
Ik heb veel goede herinneringen aan mijn college. Zeker ook aan een aantal van mijn leraars. Ik heb de tijd gekend dat er nog enkele priesterleraars waren. Ik keek met bewondering naar hen op. Door hen heb ik geleerd hoe belangrijk het is dat mensen een persoonlijk contact kunnen hebben met priesters en hen niet alleen kennen ‘van achter het altaar’. Ik ben ook dankbaar voor heel wat andere leraars, die mijn denken mee hebben bepaald.
Het schooljaar loopt ten einde. We leven mee met de kinderen en studenten die in de examens zitten. En we mogen dankbaar zijn om al die juffen, meesters en leraars die dag in dag uit het beste van zichzelf geven. En hopelijk vinden in deze tijd toch nog genoeg jonge mensen de weg naar een lerarenopleiding en worden ze goed ondersteund om het vol te houden. Hun taak is van onschatbare waarde voor de toekomst van zovelen.
Pastor Benno.
.jpg) |
Het
college van Geel@Wikimedia Commons |
.jpg)
