Echternach

Het is voor een initiatief niet bepaald een compliment, wanneer men ervan zegt dat het een processie van Echternach is. U weet wel, dat is de processie in dat Luxemburgse stadje waarbij men naar verluidt twee stappen vooruit zet en vervolgens één terug. Het blijkt te kloppen dat er midden vorige eeuw een periode is geweest dat men er zo processie hield, maar men is daarvan afgestapt: tegenwoordig is het “een dansende” processie: mensen lopen in rijen en dansen de processie: een paar stappen opzij en een stap vooruit. Het is veel muziek en het geheel baadt in vrolijkheid. Dus ja, de processie bestaat echt en ze gaat jaarlijks uit op de dinsdag na Pinksteren… dus gisteren!
Ik moet daar om twee redenen aan denken na het voorbije Pinksterweekend. Ik was onder meer twee keer vormheer in Anderlecht en mocht er het sacrament van de Geest toedienen aan een paar tiental kinderen. Er was zeer veel enthousiasme, Pinksteren zoals het in je dromen voorkomt. Terwijl de gemeenschap uitbundig het Alleluia zong, nam Ik het evangelieboek en ging daarmee naar de lezenaar. Doe dat maar eens zonder te dansen! De sfeer, het enthousiasme, de Geest! brengt je vanzelf in een dansprocessie!
Er was meer. Zaterdag kwam tevens het sluitstuk van het synodaal proces in de Kerk in Brussel. Honderden mensen stapten vanuit verschillende plaatsen naar Koekelberg, waar ze in de Basiliek een inspirerend moment meemaakten. Dat hele synodale gebeuren, waar talloze mensen gelegenheid kregen om luisterend te spreken over Kerk-zijn, heeft velen begeesterd en doen dromen van een nieuwe start. Er bestaat naar verluidt ergens een spreekwoord dat zegt dat je ‘alleen’ het snelst vooruit gaat, maar dat je ‘samen’ verder komt. Misschien is Echternach toch geen scheldwoord en gaat het over echter kerk zijn, na Pinksterfeest. Misschien moet ik volgend gaan toch eens gaan mee dansen!

Tony, pastor

Processie van Echternach © Visit Luxembourg