Ik wil de moed zijn van de wanhoop

We dromen allemaal van een nieuwe wereld: eentje zonder oorlog, zonder uitsluiting, zonder honger en geweld. Maar hoe vaak leggen we de verantwoordelijkheid hiervoor niet bij de ander, bij de groten der aarde, bij de systemen en instituten? Daarom vind ik het lied van Stef Bos zo mooi, waarbij hij het gekende Pinksterlied ‘Geest van hierboven’ (Zingt Jubilate 433) in een nieuw jasje steekt. Hij getuigt er van zijn verlangen om zelf het gevecht tegen de bierkaai te zijn, de zoden aan de dijk, om zelf de moed te zijn van de wanhoop, en de rots in de branding. Met andere woorden, hoe kan ik zelf mee gestalte geven aan die droom van een andere wereld? Dat was trouwens ook de derde vraag die in het synodaal proces gesteld werd, namelijk hoe kan ik zelf meebouwen aan de Kerk waarvan ik droom? En natuurlijk, wat we kunnen is vaak heel klein en soms heb je de indruk dat het een druppel op een hete plaat is, maar hoe dikwijls heeft het verleden al niet uitgewezen dat grootse dingen vaak heel klein beginnen? Het is zoals Moeder Theresa ooit zei: ‘Wat wij doen, is slechts een druppel in de oceaan. Maar als we het niet deden, zou de oceaan kleiner zijn vanwege deze ontbrekende druppel.’ Die kleine druppel in de oceaan zijn kan trouwens alleen maar als we hiertoe kracht van God ontvangen, als we toegerust worden met geestkracht van boven. Laten we dan dus maar bidden om die ‘Geest van hierboven’, zeker in deze Pinksterdagen.

Pastor Gino