Het is weer vakantie! Velen van ons hebben er zo lang naar uitgekeken. Voor de meesten heeft vakantie een bijklank van geluk en vreugde. Maar er zijn ook mensen die vakantie niet zo leuk vinden. Als je plots niets meer om handen hebt, dan kan het immers gebeuren dat er een enorme leegte op je afkomt, en dat je jou eigenlijk begint te vervelen. En wie van ons wil dat nu? We hebben het moeilijk met niets doen. We zijn het niet gewoon. Gisteren las ik in De Standaard een heel leuk stukje over dit niets doen. Er werd een pleidooi gehouden om verveling toe te laten. Niksen en ontfocussen helpen ons om wijs te worden, het draagt ertoe bij om onze toekomst voor te bereiden. Bovendien heeft ons brein af en toe momenten van verveling nodig. Verveling ondersteunt ons om terug op te laden. Verveling stuwt ons ook om te leren ‘out of the box’ te denken. Dus trek deze zomer maar eens echt de kaart van de verveling. Voel je er vooral niet schuldig over! Ga maar eens gewoon op dat bankje in het park zitten, of hang maar eens gewoon lekker lui in de zetel, zonder onmiddellijk naar een boek of naar jouw smartphone of tablet te grijpen. Het mag! Laten we ons maar eens ongestoord vervelen. Cultiveer deze zomer het dagdromen. Je zal zien wat een weldaad dit soms kan zijn. Je ontdekt erdoor zaken in de buitenwereld en in jezelf die je wellicht nog nooit had opgemerkt. Als toemaatje om ons op gang te zetten dit gebed van Godfried Danneels, waarin we horen dat Jezus ook soms eens de verveling opzocht, en een streepje muziek van John Eccles gespeeld door Théotime Langlois de Swarte op viool en Thomas Dunford op luit, niet omdat het vervelende muziek is, integendeel zelfs, maar omdat het een perfectie soundtrack kan zijn om een moment van verveling in te zetten.
Pastor Gino
Heer Jezus,
toen uw leerlingen en Gij zelf
moe waren op een dag
en het volk maar bleef aandringen,
hebt Gij hun gezegd:
’Kom even opzij naar een eenzame plaats
om uit te rusten’.
Op deze dag in de vakantie,
geef ons nu tijd
om even opzij te gaan
en om uit te rusten.
Geef ons wat we anders toch zo weinig hebben: tijd.
Tijd om aan U te denken.
Tijd om de andere te zien
en lief te hebben,
wie naast ons leven nog het eerst.
Tijd om bij ons zelf te zijn.
Heer Jezus,
in de weken die nu komen:
geef ons tijd.
(Godfried Danneels)
