Komende zondag wordt het feest van de Heilige Drievuldigheid gevierd, ook wel in het Latijn Trinitatis genoemd. Dit feest wordt steeds gevierd op de zondag na Pinksteren. De heilige Drieëenheid is een theologische leer die zegt dat God uit drie personen bestaat: Vader, Zoon en Heilige Geest. Een echt feest over God dus, wat eerder uitzonderlijk is. De meeste feesten staan stil bij Jezus of Maria. Maar komende zondag draait het helemaal om God! Het feest is pas in de veertiende eeuw ontstaan onder invloed van paus Johannes XXII. Het is trouwens een hoogfeest, wat inhoudt dat het uitermate hoog in rangorde is. Eén van de belangrijkste dagen in het kerkelijk jaar dus. Wie nog vertrouwd is met de liturgie van voor het Tweede Vaticaans Concilie weet misschien dat zelfs alle zondagen na het feest van Drievuldigheid de naam ‘eerste, tweede, derde, … zondag na Trinitatis’ genoemd werden, en dit tot aan de Advent. Maar waar gaat zoiets als de Drievuldigheid eigenlijk over? Is dat nog van deze tijd? Voor mij is dit feest vooral een feest waarbij we Gods eindeloze liefde vieren. Hij die een liefdesverbond wou aangaan met het volk Israël, wou zijn liefde nog duidelijker maken door zijn Zoon te sturen. Zo zou Zijn liefde echt tastbaar en voelbaar zijn, vlees en bloed worden. En toen Jezus eenmaal gestorven was, blijft God trouw aan dat liefdesverbond, en zendt Hij zijn Geestkracht, om nog intiemer met ons verbonden te zijn. Zo komt hij in ons wonen. Drievuldigheidszondag dus als het feest van Gods eindeloze liefde. Toen ik studeerde hamerde mijn geestelijke begeleider er voortdurend op dat we meer tot de Heilige Drieëenheid moesten bidden (wat hij als professor aan de KULeuven ook elke keer deed wanneer hij zijn les begon, wat voor sommige studenten wat vreemd overkwam). Ik vond het toen wat bizar. Ik wou wel bidden tot Jezus of tot God, maar toch niet tot zoiets abstracts als de Triniteit. Maar met ouder te worden begin ik meer en meer zijn wijze woorden naar waarde te schatten. Als we bidden tot de heilige Drievuldigheid bidden we immers tot het hart van God zelf! Laten we dit dan ook doen deze komende dagen. En ter inspiratie hierbij het gezongen gebed van Hildegard von Bingen (met beelden van de abdij van Silvacane in Zuid-Frankrijk erbij, om al een beetje in vakantiestemming te komen…).
Pastor Gino.
Laus Trinitati, que sonus et vita ac creatrix omnium in vita ipsorum est, et que laus angelice turbe et mirus splendor archanorum, que hominibus ignota sunt, est, et que in omnibus vita est.
