Het maakt wel duidelijk dat de indeling van de tijd (zeven dagen in de week, twaalf maanden in het jaar, ruim tweeduizend jaar sinds we begonnen te tellen...) niet 'uit de natuur' komt, maar 'gemaakt' is. Er zijn elders mensen, die het anders doen (denk maar aan de Chinese jaartelling of dichterbij de Arabische of ook de Joodse jaartellingen die anders zijn dan de onze en waarbij ook de lengte van het jaar anders is) en zelfs het meest intelligente dier heeft geen notie van deze indeling van de tijd.
Het is alleszins zo - voor mij toch - dat pakweg vorige woensdag slechts zeven dagen achter ons ligt, maar het niettemin 'een andere tijd' lijkt. Nieuwjaar opende echt een nieuwe realiteit, waarbij het voorgaande definitief aanvoelt 'als het verleden'. Mij stemt dat niet melancholisch, maar het maakt mij ontvankelijk voor de nieuwe kansen die zich aandienen: het nieuwe jaar is als een wit blad dat voorligt, waarin ik nog al mijn creativiteit kwijt kan. Dat zoveel mensen spreken over "goede voornemens" geeft aan dat ik toch niet alleen ben met dit besef...
Als het gaat over het Scheppingsverhaal, worstelen sommigen met de vraag "of het echt heeft plaatsgevonden" en hebben dan vooral een soort magisch gebeuren voor ogen. Eigenlijk heeft het hier alles mee te maken: over God die een indeling maakt - ook in de tijd - en daarvan ziet "dat ze zeer goed" is, al was het maar omdat ze regelmatig nieuwe kansen geeft. Het geeft zin om er weer tegenaan te gaan en er alvast een goed - who cares: - 2022 van te maken!
Tony, pastor
