Tot de volgende bocht

Laatst hoorde ik op de radio een interview met een wielrenner. De reporter vroeg hem: "hoe hou je het vol? Honderd kilometers in de benen een zengende hitte en op het einde van je krachten?" Wat de renner toen zei heeft mij aan het denken gezet. Hij zei: "Ik focus mij op de volgende bocht, die wil ik sowieso halen, ik weet ook dat ik dat kan. Als ik die haal ben ik blij en daardoor heb ik de moed om tot de volgende bocht te gaan."

Dit vond ik een goede aanpak. Ervoor gaan tot zover je zelf ziet dat het mogelijk is, het beste van jezelf geven omdat je weet dat je het kan. Leven vanuit de vreugde dat je het gehaald hebt en van de weg die je al afgelegd hebt. Daar kan je alleen dankbaar om zijn. En dit juist geeft je de energie om weer verder te gaan. Jezelf doelen stellen en zo, stap voor stap verder gaan. Het heef mij alleszins geholpen tijdens deze pandemie.

O ja, je blijft de pijn voelen, het gemis, de kwaadheid, het onrecht,... maar als je de bocht haalt zie je ook de nieuwe weg, de nieuwe kansen die je krijgt om bij elk stukje het beste van jezelf te geven. En weet je... je trekt ook anderen met je mee, mensen die jouw wiel nodig hebben om het ook vol te houden. Is het geen mooie gedachte dat jouw inspanning anderen helpt overleven, leven geeft? En wat nog mooier is, jij mag ook in 'Zijn' wiel rijden. Hij moedigt je aan en geeft jouw kracht.

Deze aanpak help je niet allen over de meet te geraken of de coronatijd door te komen. Het helpt je ook bij vele zaken waarvan jij denkt dat je het niet aankan. Ik kan er voor mezelf zo wel enkele bedenken. En ik weet zeker dat Hij ook met mij mee gaat.

Welke bocht wil jij bereiken?

Pastor Mariette

© Pixabay