Kiezen, we moeten het regelmatig doen, soms is het gemakkelijk en soms kunnen we niet kiezen.
Kiezen kan soms ook moed vragen.
Zaterdag was ik met een groepje kinderen van het tweede leerjaar voor een Godly Play bijeenkomst. Als begeleider is het mijn taak om te zorgen dat de kinderen weten wat er gaat gebeuren. Om een verhaal echt te kunnen laten open gaan is het belangrijk dat ze bij zichzelf nagaan of ze er klaar voor zijn om naar een verhaal te luisteren. Sommigen zitten nog met muizenissen van thuis, of er is onderweg iets gebeurd, of ze moeten dringend... Je kan maar ten volle je aandacht geven als je hoofd vrij is. Na een woordje uitleg zei ik: "wie er klaar voor is mag met mij meekomen". Eén jongentje bleef zitten. Hij zei dat hij liever niet naar het verhaal ging luisteren. Ik nam zijn antwoord ernstig en bracht de andere kinderen één voor één naar de kring. Daarna ging ik naar de jongen terug en vroeg of hij zich niet bedacht had. Neen, zei hij met tranen in de ogen. Toen ik hem vroeg wat hij nodig had zei hij, ik wil wel lezen in de Kijkbijbel. Ik gaf hem de Kijkbijbel en hij begon het verhaal van Jona te lezen. Stil is hij aan het tafeltje blijven zitten. Hij heeft het ganse verhaal van Jona gelezen en toen de andere kinderen terug naar buiten gingen is hij mee gegaan. Voor hij de deur uitstapte zei hij: dank u dat ik heb mogen lezen. Waarom die jongen daarvoor koos weet ik niet. Ik vond het zelf wel een moedige keuze op die leeftijd. Moedig dat hij voor zichzelf durfde opkomen, omdat hij wist dat luisteren naar een verhaal voor hem niet kon op dat moment.
Ik voel mij gelukkig dat ik die jongen de vrijheid heb gegeven om te kunnen kiezen.
Die vrijheid wens ik u allen toe. De vrijheid om te kiezen waar jij in gelooft ook al loop je daardoor niet in het rijtje. God heeft ons die vrijheid trouwens gegeven. Bij echte vrijheid staat de liefde centraal: de liefde voor jezelf, de liefde voor de ander en liefde voor God.
Pastor Mariette
