Al wordt het recht beleden, de sterkste wint het pleit.
Het onrecht heerst op aarde, de leugen triomfeert,
ontluistert elke waarde, o red ons, sterke Heer.
Zo luidt de eerste strofe van lied 516 in onze Zingt Jubilate, met een tekst van Jan Nooter en op de oude melodie van ‘Ik wil mij gaan vertroosten’. In deze dagen van oorlog zindert het voortdurend in mijn hoofd. Het is van een verrassende actualiteit. De wereld wil slechts strijd… de leugen triomfeert, ontluistert elke waarde… Met velen bidden we deze dagen om redding, om uitkomst.
Geef vrede, Heer, geef vrede, de aarde wacht zo lang,
er wordt zoveel geleden, de mensen zijn zo bang,
de toekomst is zo duister, en ons geloof zo klein;
o Jezus Christus, luister en laat ons niet alleen.
Zo lang al, sinds altijd, wacht de aarde op vrede. Op zovele plaatsen in de wereld is er oorlog. Maar als oorlog dichterbij komt, beseffen we nog meer hoe mensen lijden en bang zijn. En vragen we ons af wat de toekomst gaat brengen.
Geef vrede, Heer, geef vrede, Gij die de vrede zijt,
die voor ons hebt geleden, gestreden onze strijd,
opdat wij zouden leven, bevrijd van angst en pijn,
de mensen blijdschap geven en vredestichters zijn.
We zijn onderweg naar Pasen. We gaan uitgebreid gedenken wat we in elke eucharistie vieren: het sterven en verrijzen van Jezus, begin van nieuw leven voor ons allen. Jezus kent ons lijden, onze strijd als mens. Met ons wil Hij leven en vrede brengen.
Geef vrede, Heer, geef vrede, bekeer ons felle hart.
Deel ons uw liefde mede, die onze boosheid tart,
die onze mond leert spreken en onze handen leidt.
Maak ons een levend teken: uw vrede wint de strijd.
Om instrument van Jezus’ vrede te zijn, is bekering nodig: de felheid van ons hart en ons denken, de boosheid die in elk van ons sluimert, kan omgevormd worden als we ons keren naar de liefde. Ons spreken en ons handelen, onze manier van leven en zijn kunnen dan een teken worden dat alleen Jezus’weg naar vrede, naar toekomst leidt.
Pastor Benno
