Vandaag 25 maart, negen maanden vóór het Kerstfeest, viert de Kerk het feest van ‘Maria Boodschap’ of ‘Aankondiging des Heren’ of ‘Annuntiatie’. Het Lucas-evangelie is het enige boek van het Nieuwe Testament dat van de annunciatie of aankondiging door de engel Gabriël melding maakt (1,26-38). Wat mij altijd opvalt in dat verhaal is de aanvankelijke onzekerheid van Maria. Er staat dat zij in verwarring geraakt wanneer ze van de engel verneemt dat zij moeder van Jezus zal worden. Ze wordt bevangen door schrik en vraagt zich af hoe dat allemaal moet gebeuren. Pas nadat ze te horen krijgt dat de Heilige Geest haar zal sterken, durft ze ja tezeggen. Op zich geeft dat troost. Want ook Maria is menselijk. Ook zij twijfelt soms. En daarin gelijkt zij op ons. Maar uiteindelijk is haar vertrouwen toch groter dan haar twijfel. En dit vertrouwen vloeit voort uit haar geloof in Gods kracht. Ze mag echt ervaren dat God doorbreekt temidden de duisternis, dat Hij haar overkomt als regen die de aarde nieuwe kracht geeft. En in die zin is dit feest dat we midden de veertigdagentijd vieren reeds een paasfeest. Het is als het ware Maria’s eerste Pasen! En wat past beter bij dit feest dan het lied op tekst van Sytze de Vries. Alsof het de woorden van Maria zelf zijn. Mocht God ook ons zo overkomen met zijn kracht, net zoals Hij Maria overkwam.
Pastor Gino
Zoals de regen onverwacht een moede aarde op nieuwe krachten brengt, zoals een bedding leeg en dor plotseling volstroomt en leven brengt,
zo is mijn God, zo overkomt Hij mij, een bron die uitbreekt in mijn woestijn ik adem op, de dood ontkomen.
Zoals het daglicht te middernacht zo onvoorstelbaar ondenkbaar lijkt, maar in de morgen stralend nieuw de zon weer opgaat, de nacht aan banden legt,
zo is mijn God, zo overkomt Hij mij, een bron die uitbreekt in mijn woestijn ik adem op, de dood ontkomen.
