Vastenavond

Vandaag is het ‘vastenavond’: de vooravond van de Vasten. Vóór we morgen de sobere tijd van veertigdagen ingaan, kunnen we van deze avond nog iets feestelijks maken. Dat is een eeuwenoude gewoonte, nog van in de tijd dat de vasten echt een tijd was van aanzienlijk minder eten en ‘vlees derven’. De tijden zijn veranderd. De veertigdagentijd is voor ons meer een tijd van soberheid geworden. Dus voelen we misschien minder de nood om op de avond vóór de vasten ons buikje nog eens goed rond te eten. En de karnavalsvieringen her en der – met of zonder stoeten die afgeschaft zijn in deze Covid-tijd- hebben doorgaans nog weinig te maken met ‘afscheid van het vlees’ (‘carne vale’), een mogelijke betekenis van ‘karnaval’.
En toch. Mij lijkt het belangrijk dat we het ritme van ons persoonlijk leven en ons gezinsleven ‘markeren’ met goede tradities. Tradities waar je ook bewust van geniet. En waar je elk jaar weer naar uitkijkt. Tradities die je samen beleeft met je gezin, met familie, met vrienden. Tradities die de identiteit van ons gezin, onze familie, onze vriendenkring mee-maken.
Hebben we uit onze kindertijd niet allemaal mooie herinneringen aan Sinterklaasochtend, aan het paaseitjes rapen, aan familiebijeenkomsten enzoverder? Die warme herinneringen maken ons mee tot wie we zijn. Maar het zijn ook ervaringen om door te geven aan wie na ons komt.
In mijn streek wordt karnaval niet zo uitbundig gevierd. Mijn moeder bakte nogal eens wafels op vastenavond. Pannenkoeken op Lichtmis, wafels op vastenavond. “Alles heeft zijn tijd” zou Prediker zeggen. De gezelligheid in onze keuken op die avonden blijft mij bij. Hoe we met grote ogen keken hoe het deeg werd gemaakt en dan erin mochten roeren… Hoe we rond het warme wafelijzer zaten en zagen hoe het deeg in de wafelvormen werd gegoten… De eerste warme wafels die we mochten proeven… En bij dat alles: het gevoel van bij mekaar te horen. En het besef: dit zijn wij, dit hoort bij ons. Herinneringen om te koesteren. Herinneringen om toe te wensen aan wie na ons komt. En om er mee voor te zorgen dat ze nog mogelijk zullen zijn.

Pastor Benno.

©Pixabay