Krokusvakantie... er zijn nu eenmaal meer schoolvakanties dan vakantiedagen voor de ouders, dus als grootouder wordt je maanden op voorhand geboekt om tijdens de vakantie een dag voor de kinderen te zorgen. En dat doe ik met alle plezier. Quality time met je kleinkinderen is genieten. Gezelschapsspelletjes spelen, hun lievelingseten maken, ze zien glunderen omdat ze langer mogen opblijven, honderd en één vragen beantwoorden... en dan 's avonds doodmoe in bed vallen, want dat jonge geweld ben je niet meer gewoon.
Eén vraag is bij mij toch blijven hangen: "Oma, moet je geloven om voor de kerk te werken?" Die had ik niet zien aankomen. Vanwaar die vraag dacht ik bij mezelf. "Ja, oma gelooft" zei ik. "Hoe moet je dat doen geloven? Ik wil later ook graag verhaaltjes vertellen."
Toen zei ik dat geloven eigenlijk niet zo moeilijk is. Geloven is weten dat iemand jou heel graag ziet ook al ben je niet bij hen. Zoals mama en papa je heel graag zien, ook als je op kamp bent. Op kamp zie je mama en papa niet en toch weet je dat ze jou graag zien. Dat is geloven in mama en papa.
Geloven in God is juist hetzelfde. Weten dat God jou heel graag ziet ook al heb je hem nog nooit gezien. Hij wil je vriend zijn voor altijd. "Weet je dat echt oma?" "Oma gelooft dat." zei ik. Daarna zag ik hem in gedachten verzinken.
Ik ben er zeker van dat God in elk kinderhart een bron van spiritualiteit gelegd heeft. Hopelijk geven wij, grote mensen, het genoeg ruimte om wat er in de kiem leeft tot ontwikkeling te laten komen. Laat het ons niet volstoppen met kennis maar geeft het prikkels om het tot bloei te laten komen.
Pastor Mariette
