Kat in de kerk

“Wat God doet dat is welgedaan, ‘k zal aan zijn hand vertrouwend gaan” zongen wij vorige zondag in het intredelied van de viering in Stokkel. Ondertussen wandelde een jong poesje vol vertrouwen de trappen bij het tabernakel op, als om onze zang te illustreren. We lieten het rustig zijn gang gaan, want de deuren stonden immers open. Het zou wel weer terug buiten raken. Tijdens de woorddienst deed het zijn ronde in de kerk. Een beetje zoals een leerkracht die tijdens de studie toezicht houdt en tussen de rijen door wandelt. Hoewel, me dunkt dat het tijdens de preek een beetje ostentatief naar buiten ging… Ik ben niet zeker. Maar tijdens de offerande stapte de poes weer rustig aan het altaar voorbij, nieuwsgierig om te zien wat er nu ging gebeuren. En tijdens de consecratie was het daar weer. We zouden hem ‘Zacheüs’ kunnen noemen, bedacht ik mij, “want hij wilde Jezus zien”, zoals het evangelie zegt.

Achteraf bleek dat de poes ook tijdens de volgende vieringen in de kerk verschenen was, zich had laten oppakken en strelen door kinderen, zich op een vriendelijke of een minder vriendelijke manier de kerk had laten uitzetten door ijverige mensen en zelfs in de sacristie op bezoek was gekomen. ’s Avonds ging ik toch maar eens kijken op de trappen van de kerk, waar de poes nog gesignaleerd was. Ik had maar “poes, poes” te roepen en ze sprong tevoorschijn. Zonder enig probleem liet ze zich oppakken. 

Blijkbaar is het een poes die mensen kent en vertrouwen heeft in hen. Denkend aan mijn betreurde Giscard smolt mijn hart. Ik nam de poes mee naar huis. Poezeneten en kattenbakstrooisel kreeg ik van mijn onderbuurvrouw en haar beroemde pastorijkater Kouro. Het eten werd smakelijk verorberd en de poes ging daarna zonder enige twijfel op de bak zoals elke welopgevoede poes dat doet. We brachten een rustige nacht door.
De dag erop gingen we naar de dierenarts om te weten of het beestje een chip heeft. Die bleek het wel degelijk te hebben. Wat te verwachten was. Maar enkel de politie kan zo’n chip lezen. Privacy, weet u wel. Dus nu nog naar de politie om te zien of die het baasje van de poes kan vinden. In elk geval heeft dat baasje aan de poes geleerd om vertrouwen te hebben in mensen.
Het doet me denken aan al die mensen die uit Oekraïne naar hier vluchten en vertrouwen hebben in ons.

Pastor Benno.