Als ik ooit eens vijf minuten tijd heb...

Heb u dit oude hitje van Louis Neefs ooit gehoord (ik merk dat het juist zo oud is als ikzelf, het kwam uit in mijn geboortejaar)? Of hebt u die woorden zelf al eens in de mond genomen, ik bedoel dan 'ernstig' (en niet in de betekenis van dat liedje, want daar gaat het alleen om vrome voornemens die er nooit van komen...)? Wat hadden we allemaal niet eens een keer graag gedaan, als we maar even beschikbare tijd zouden hebben?
Welnu, we hebben tijd... Als we ervan droomden om een bezoek te brengen aan het Vaticaan, dan zal dat nu inderdaad niet lukken. Maar tijd voor onszelf, tijd voor mekaar, tijd voor God... Iemand opbellen, iets uitpraten... Het bilan van mijn eigen leven maken: waar sta ik eigenlijk? Waar wil ik naartoe met de tijd die me rest? Tijd voor God: waar is Hij in mijn leven en waar stuurt Hij mij naartoe? Of gewoon de tijd om een evangelie te lezen in één stuk... relatief weinigen hebben dat al gedaan...
In deze coronaperiode moeten we veel missen, maar beschikbare tijd behoort zeker tot het gene dat we wél hebben, voor sommigen zelfs in overvloed.
Als het leven op een bepaald moment weer normaal zal worden, hoe gaan we dan denken over de (momenteel reeds zeven) weken die we nu doormaken? Gaan we ons van sommige zaken misschien beklagen dat we ze niet gedaan hebben "toen we er tijd voor hadden"?

Tony, pastor