Psalm 143

Ik zal maar eerlijk zijn: op gewone dagen heb ik er een hekel aan dat het regent wanneer ik fiets. Vanmorgen niet, ik was er zelf verwonderd over. Toegegeven: het was een heel zachte motregen, het voelde bijna als een streling en ik werd er niet echt nat van. Ik dacht aan de droge natuur en hoe welkom dit hemelwater was, maar voelde het precies ook als een persoonlijk geschenk. Psalm 143 kwam mij voor de geest: 'mijn ziel, als droge grond, heeft dorst naar U', staat daar. Het is toch ongelofelijk hoe raak psalmen, al zijn ze vele eeuwen oud, kunnen spreken en dan vooral op de momenten dat onze eigen woorden op zijn. In mijn jonge jaren heb ik wel ooit gedacht dat het zalig moest zijn om te leven als kluizenaar en ik geef toe: de bekoorlijkheid daarvan is niet geheel weg. Maar ik geef wel toe dat bidden gemakkelijker is wanneer je andere mensen kunt zien, al was het maar omdat de ander ons tegelijk ook een beeld van God geeft.
"Zien van andere mensen": natuurlijk is dat 'zien' maar een stukje van de werkelijkheid: het gaat niet alleen om kijken, maar ook om horen, ervaren, nabij weten. Maar het kijken op zichzelf blijkt toch ook al belangrijk. In pre-corona tijden gebeurde het courant dat ik meer dan vijf afspraken op een dag had. Misschien is het wel waar dat de zaken wat normaliseren, want ook deze week had ik voor het eerst opnieuw een hele rits vergadermomenten op een dag - nu allemaal via videoconferentie. Welnu: mensen zien op beeld en zo met hen kunnen spreken, is natuurlijk niet hetzelfde als met hen aan tafel zitten, maar het is toch ook al bijzonder deugddoend.
Het is de reden waarom we vorige week begonnen met een gebed via videoconferentie en de eerste ervaring ervan zo hartverheffend was dat we ermee doorgaan: elke zondag om tien uur. Het volstaat een mailtje te sturen en we zetten u op weg, technische hulplijn inbegrepen...
Ik beloof niet dat we zondag psalm 143 zullen bidden. Maar we zullen de zondag van de Goede Herder, roepingenzondag, zeker alle eer aandoen. Ondertussen bied ik u psalm 143 aan via deze weg, voor een kleine meditatie...

Tony, pastor