Het is Witte Donderdag. We gedenken vandaag dat Jezus de Eucharistie instelt. Maar tegelijk staan we voor het merkwaardige 'raadsel' dat de evangelist Johannes het bij zijn laatste avondmaal helemaal niet heeft over de Eucharistie, maar over de voetwassing. Waarom is dat? Het kan niet anders zijn dan dat de Eucharistie en de voetwassing twee verschillende wegen zijn om naar hetzelfde te kijken, twee kanten van éénzelfde medaille als het ware.
We staan tegelijk ook voor een "probleem", want je kunt vandaag de voetwassing niet meer uitleggen, omdat er nergens nog voeten gewassen worden, zoals het in Jezus tijd gebeurde. Het gaat daar immers niet om "het wassen van de voeten", hetgeen een verzorgende in een home allicht ook doet bij de residenten. Het gaat eerder om echt wel "het laagste werk" met het allerminste waardering in Jezus tijd.
En kijk, de krant komt mij te hulp, want twee weken geleden stond er bijgaand artikel in De Standaard. In coronatijden worden er hier en daar blijkbaar toch voeten gewassen...
Wat leert mij dit over Jezus die de voeten wast? In de hele corona kwestie heb ikzelf, op enkele uitzonderingen na, nergens horen zeggen dat corona door God gewild is. Dat kan verwonderen: want als God almachtig is: hoe kan het dan dat Hij niets met corona te maken heeft? Het antwoord zit echter niet in de oorzaak: God heeft de wereld vrijheid gegeven - daar zit dus ook in: de vrijheid om voor het kwaad te kiezen. Het antwoord zit echter in de aanpak: hoe gaat God ermee om, nu corona bestaat? Het antwoord is dan: Hij komt om onze voeten te wassen en in de moeilijkste, ja zelfs de alleronmenselijkste situatie, troost en menselijkheid te brengen. Dat is wat Jezus doet en wat Hij ons vraagt om bij elkaar te doen.
De voetwassing is Gods antwoord op het menselijke leed. Laten we nog eens naar de Eucharistie kijken en misschien wel verstaan hoe grenzeloos ver Hij daarin is gegaan.
Tony, pastor