Vooreerst omdat we niet in de kerk kunnen vieren. Het lijkt zo onwezenlijk dat de belangrijkste vieringen van ons christelijk geloof alleen in besloten kring kunnen vieren, met ons gezin, in een kloostergemeenschap of alleen.
Voor mij en mijn familie worden het ook dagen van stilaan afscheid nemen van oma, zoals mijn moeder werd aangesproken sinds er kleinkinderen waren.
En afscheid nemen doet altijd pijn!
Maar zoals we ondanks de afstand de Goede Week in verbondenheid met elkaar kunnen vieren, zo ben ik ook sterk verbonden met mijn moeder, in gebed en met een heel groot gevoel van dankbaarheid.
Voor mij komt alles samen in de Bijbeltekst van de Emmaüsgangers. Zij kennen het verdriet om Jezus’ dood aan het kruis. Waarom moest dit gebeuren? Een vreemdeling die bij hen aansluit verklaart hen waarom de Mensenzoon moest lijden en sterven. Maar hun ogen en hart gaan pas open wanneer Hij met hen het brood breekt. Jezus leeft! Hij verrijst uit de dood. En vol vreugde keren zij terug naar Jeruzalem. Er is terug hoop.
Zo geloof ik ook dat de dood niet het laatste woord heeft want onze God is een God van levenden.
Chris Ruelens
