Rust zacht, lieve Jezus

Het is Stille Zaterdag, de dag tussen Goede Vrijdag en Pasen, tussen donker en licht. Ik moet hierbij denken aan Johannes van het Kruis (1542-1591), de Spaanse heilige, dichter, mysticus en kerkleraar. In zijn gedichten had hij het vaak over duisternis en licht. In zijn Geestelijk Hooglied vraagt hij zich af: ‘Waar houdt Gij U verscholen, Geliefde, die mij achterliet?’ Als naar een geliefde is Johannes van het Kruis op zoek naar Christus. Ook wij zijn in deze tijd op zoek naar Hem, temidden de nacht en de duisternis die ons momenteel omgeeft. Maar in diezelfde duisternis ontdekt Johannes de Geliefde. Hij verwoordt dit in één van zijn meest intense gedichten getiteld ‘Donkere Nacht’. In die nacht legt hij zich te rusten in een donkere tuin en bemerkt hij plots dat de Geliefde ligt te sluimeren op zijn borst. Johannes maakt Hem niet wakker om Hem lastig te vallen met al zijn zorgen, maar hij laat Hem uitrusten. Een zachte windvlaag brengt verkoeling. En plots stelt Johannes vast dat een diepe rust op hem neerdaalt bij de aanblik van de Geliefde liggend op zijn borst. 'Mijn zorgen vloden weg', zegt hij, 'tussen de leliën vergeten'. Het lijkt wel een beeld van deze Stille Zaterdag. Het is de dag dat Jezus mag uitrusten. Zoveel leed in de wereld, zoveel smeekbeden die de laatste tijd Hem ter ore kwamen. Ook voor Jezus die enkel liefde is kan het niet anders dan dat dit Hem ten diepste pijn doet. Stille Zaterdag: alles is volbracht en Christus mag rusten. Stilte en rust. Ook Jezus is het gegund! Dat Hij op deze dag op onze borst mag uitrusten, en dat wij zelf, net zoals Johannes van het Kruis, hierin rust mogen vinden. Of om het met de woorden van Bach in zijn Matthaüs-passion te zeggen: 'Ruhe sanfte, sanfte ruh!'


Pastor Gino.