Wie had dat kunnen denken?

Van veel van wat er tegenwoordig gebeurt, had ik mij niet kunnen voorstellen dat het ooit zou gebeuren. In een zogenaamd ontwikkelingsland misschien nog wel, maar niet meer hier, niet meer nu. En kijk: een virus heeft heel onze samenleving stilgelegd en de strijd ertegen vergt draconische maatregelen. Het geeft een schok, waarvan we de draagwijdte nog lang niet kunnen overzien. Het zou me niet verwonderen als mensen later zullen zeggen: "Dat is nog van voor de coronacrisis". Het zou ons vertrouwen kunnen aantasten: vertrouwen "komt altijd 'te voet' maar vertrekt met sneltreinvaart". Dit hele verhaal zou ons pessimistisch kunnen stemmen en doen denken dat er ons alleen onheil te wachten staat. In tijden van terroristische aanslagen was het net zo.
Terwijl ik daarover nadenk, verwonder ik mij. De goede evoluties die er zijn geweest, die zijn nooit zo spectaculair gekomen. Ik ben te jong om te televisie te hebben zien arriveren (de zwart-wit toestellen dan wel), maar de komst van de computer heb ik - pakweg de laatste dertig jaar - meegemaakt. En het internet. En de gsm. En gsm-toestellen die zakcomputers werden, met ongeziene kracht en mogelijkheden. (Dan heb ik het alleen nog maar over enkele technologische ontwikkelingen.) Stuk voor stuk leken het aanvankelijk gadgets ('wat ben je daar nu mee?' 'hier of daar is dat misschien wel leuk, maar het raakt ons leven niet, het is een anekdote'). Maar op de duur kwam toch het besef hoe ingrijpend dit alles ons leven heeft veranderd en binnen enkele honderden jaren zal men deze periode misschien een nieuwe industriële revolutie noemen (vergelijkbaar met de uitvinding van de landbouw - vele millennia geleden - of de stoommachine, enkele eeuwen geleden). En geef toe: hoe zouden we deze lockdown overleven als we de techniek niet hadden?
Zou het niet altijd zo zijn: het slechte nieuws komt als een paukenslag, als een vallende boom, als een Goede Vrijdag die met veel geraas op ons valt. Het goede nieuws komt uit een piccolo, als het geruisloze groeien van heel het bos, als een prille Paaszondag waarvoor wij moeten herboren worden...
Van wat nu gebeurt, had ik mij niet kunnen voorstellen dat het kon gebeuren. Dat geldt evenzeer voor het goede, dat veel subtieler is en verder draagt. Nog nooit zo goed beseft hoe belangrijk nabijheid is bijvoorbeeld. Laat het optimisme toch maar niet te snel los...

Tony, pastor