Het heilig triduüm is voorbij, Pasen is voorbij. Het waren momenten waar we naar uitkeken, ook in deze coronatijden. Het gaf wat reliëf aan onze dagen, het markeerde ons leven, het gaf een diepere dimensie aan de dagen die in onze lockdown allemaal op mekaar beginnen te gelijken. Nu Pasen voorbij is riskeren we misschien in een soort van leegte te vallen, want er is niet veel meer om naar uit te kijken. Maar nu we in deze coronatijd veroordeeld zijn om stil te vallen, is het misschien de ideale manier om de zogenoemde paastijd uitdrukkelijker te beleven dan anders. Vaak krijg je immers de indruk dat we heel wat aandacht besteden aan de voorbereidingstijd van Pasen door de veertigdagentijd en de Goede Week in de verf te zetten, maar dat we weinig doen aan de paastijd. Die paastijd duurt nochtans 50 dagen, daar waar de voorbereidingstijd slechts 40 dagen duurt. Dit duidt er reeds op dat de tijd na Pasen eigenlijk belangrijker is dan de tijd voor Pasen. De veertigdagentijd is trouwens ook slechts een voorbereiding, en datgene wat met Pasen aanbreekt is eigenlijk datgene waar het echt om gaat. Daarom dus kan deze coronatijd de ideale manier zijn om Pasen uitgebreid te vieren. Zeker in deze week na Pasen biedt de liturgie ons een ganse feestweek aan. Alle lezingen tijdens deze week zijn verrijzenisverhalen, en elke dag mag het gloria in de liturgie worden gezongen. Maar wat bovenal belangrijk is: we worden in deze paastijd uitgenodigd om nu de tekenen van de verrezen Heer op het spoor te komen. Misschien een mooie oefening om dit de komende dagen en weken met meer intensiteit te doen. Dus in plaats van het zoeken naar paaseieren, wat we op paasdag misschien deden, worden we uitgenodigd om in de komende tijd de verrezen Heer te zoeken. Want het paasfeest zegt ons immers: Hij is midden onder U
Pastor Gino
