De Paasevangelies zijn stuk voor stuk van de allerkostbaarste herinneringen van de leerlingen. Er hangen roze wolkjes rond. Vandaag krijgen we het laatste stuk van Johannes 20. In het begin gaat het over Paaszondagavond, vervolgens ("acht dagen later") gaat het over beloken Pasen - dus vandaag. Thomas krijgt een speciale rol. De eerste keer is hij er niet bij (waarom niet? Was hij op Paasavond te angstig en had hij de weg naar de groep nog niet gevonden?), maar hij heeft zich laten overhalen door de anderen ("wij hebben de Heer gezien!") en nu is hij wel gekomen.
Ik ken veel mensen die Thomas een beetje als hun patroon zien. Vroeger noemden we hem "de ongelovige Thomas". Maar ik hou meer van "de laat-gelovige Thomas" of zelfs "de twijfelaar", want als hij "Mijn Heer en mijn God" zegt, toont hij dat hij wel degelijk gelooft. Maar hij heeft er meer tijd voor nodig gehad dan de anderen. De heilige Thomas, de twijfelaar, geen mooie patroonheilige voor onze tijd? Voor mij ook?
Maar Jezus, die opnieuw aanwezig komt op deze tweede paaszondag, richt zich ook naar ons, op het ogenblik dat Hij klaar is met Thomas: "Zalig die niet gezien en toch geloofd hebben". De verrijzenis zien met onze ogen, hebben we niet. Maar we hebben de Verrezen Heer misschien ook wel gezien - of we hebben hem ooit heel nabij ervaren - maar dan met de ogen van ons hart - met ons geloof. Zalig noemt Jezus dat. Misschien wel de beste herinnering uit heel ons leven!
Tony, pastor
